Jean heeft gisterenavond opnieuw getoverd. Met twee dozen "callos" (dus tripes de Caen!, enkele tomaten, knoflook, peper, zout en pasta prepareerde hij ons avondeten. De fles "Vino blanco" die ik in Leon aankocht en een hele dag meesleurde, smaakte er overheerlijk bij. De nachtrust, in oude bedden maar met nieuwe matrassen, heeft ons deugd gedaan na de slapeloze nacht in Leon. We sliepen tot 6.30 uur en dat is laat voor een pelgrim. Maar we konden het ons veroorloven. Een korte etappe van 23 km vandaag, vrij gemakkelijk terrein. Alhoewel het hier rap té heet wordt. We vertrokken om 7.00 uur bij een temperatuur van 16 graden. Elk uur steeg deze met 5 graden. Om 11.00 uur is het reeds meer dan 30 graden.
In zo´n hitte wandelen is een beetje "fada" zoals Jean ons uitlegt. " Un fada" of "être fada" ! ´t Trekt een beetje op de dorpsgek zijn, maar dan niet zo extreem als bij ons. ´t Is iemand die trager denkt en trager reageert en handelt dan de gewone mens.
Zo vertelde Roland enkele dagen geleden een mop over een Zwitser. Bij ons te vergelijken met een Limburger.
"Die Zwitser of Limburger was op wandel en kwam een slak op zijn weg tegen. Hij bukte zich,...maar...zooeeefff... voor hij die slak kon oprapen was ze weg."

Maar zo traag zijn wij niet. Eénmaal voor Hospital de Orbiga (na 7 km) verandert het landschap snel en zien we aan de horizon het gebergte verschijnen waar we de volgende dagen door moeten. De meseta ligt ongeveer op een hoogte van 800-900 meter. Straks klimmen we tot boven de 1500 meter. Niet alleen Jean heef schrik. Ook ik. De beklimming is steil, de afdaling is een ware marteling voor voeten en knieën. Maar éénmaal deze bergen over, daalt de weg, in voor ons 7 dagen, tot op 200 meter. Ons einddoel, de kathedraal van Santiago. Het eindpunt van onze camino ? Op de Duitse wandelgids van Hans staat te lezen "Der Weg is das Ziel".
Om 13.30 uur komen we, via de oude stadswallen, in Astorga aan. De herberg is een oud schoolgebouw van de "Padres Hollandeses". Meer dan 200 pelgrims kan men er hier instouwen. En hoe dichter we Compostela naderen, des te meer pelgrims komen de "anciens" vergezellen. Velen begonnen hun tocht in Leon. Een tocht vanuit deze stad naar Santiago de Compostela is 300 km lang en geeft ook recht tot het bekomen van de begeerde "Compostellanum". Maar na meer dan 2000 km denk ik fier te mogen zijn dit document te kunnen ontvangen. Alhoewel...´t is maar een papier. De echte voldoening draag ik mee in mijn hart, en dit kan met geen woorden beschreven worden.
Ik schrijf deze woorden op een terras van de Plaza Major. Het is feestdag. Ook hier zitten de fiere en mooi uitgedoste communicantjes met hun familie en vrienden te genieten van een heerlijke zonnedag. Ze zijn samen, in groep en hebben plezier. Aan enkele tafeltjes zie je een eenzame pelgrim zitten. Je herkent ze direct. We zijn iets bruiner of roder, zien er moe uit, dragen dezelfde klederen als weken geleden, drinken steevast uit een groot glas en schrijven veelal hun dagboek.
Straks als de Spanjaarden, na hun siësta, om 21.00 uur als het iets koeler is, met massa´s de kleine straatjes en rustieke terrasjes overspoelen, dan kruipt diezelfde pelgrim in zijn slaapzak. Morgen staan er harde kilometers op het menu. De bergen wachten lachend.

Frank