Maandag 5 mei 2003: Saintes - Pons (Mazerolles)
De
klokken hebben dus na 22.00 uur niet meer geluid. En dat was al een hele
geruststelling. Minder goed was echter de vochtigheid van de refuge. Het
was er overdag lekker fris bij aankomst, maar 's nachts veranderde die
frisheid in een onaangename klamheid. Na een bowl koffie en een chocoladekoek, ging ik al om 7.30 uur op stap. De Bretoense velo-pelgrim lag nog te slapen. En ik wou natuurlijk zo weinig mogelijk lawaai maken. In mijn gehaastheid vergat ik echter mijn flesjes water uit de frigo mee te nemen. En ik was al een eindje Saintes uit toen ik het in de gaten kreeg. (Sorry, meneer pastoor, maar 'k heb er me daar ne vloek afgestoken, al was het wel op mezelve !) Van Jacqueline Colson, de verantwoordelijke van de Saint-Euthrope-refuge, kreeg ik gisterenavond nog een raadgeving mee. (Zelf vertrekt ze op 20 mei in St.Jean-Pied-de-Port voor haar vierde camino). In Berneuil kon ik waarschijnlijk eten en drinken kopen. Maar dat was nog minstens twee uur stappen. Het Sint-Jacobspad slingert zich opnieuw door de velden, een 100-tal meter lager dan de beter begaanbare gemeentelijke wegen. Dus verkies ik het asfalt. Er is in die kleine dorpjes meer te zien dan in de velden. Om 11.15 uur ben ik dus in Berneuil aan de épicerie. Uiteraard is die op een maandagmorgen gesloten. En dit was de enigste winkel tussen Saintes en Pons ! Nog 9 km voor ik een slok water zou kunnen drinken. En dat op mijn verjaardag ! Ik stap het dorpsplein op en wat zien mijn 45-jarige ogen ? Een restaurantje, en ...open ! Je moet zeker niet vragen wat ik gedaan heb ? Juist ! De dagschotel genomen voor 9,50 EURO, vin de table compris ! 't Was niet voor niets mijn verjaardag. Om 13.15 uur vertrek ik uit Berneuil richting Pons. In het VVV verwijzen ze me naar de pastoor, père Richard. Die doet een paar telefoontjes. Om 18.00 uur komt Madame Geffré me hier halen. Zij is parochie-verantwoordelijke voor een dorpje Mazerolles, enkele kilometers buiten Pons. Om
17.45 uur is ze reeds bij de pastorij. Madame Geffré neemt me mee naar
de kerk van Saint Vivien, waar we eerst bij de nonnekens de mis
bijwonen. Die dienst raakt me diep. 'k Heb me nooit eenzamer gevoeld. Frank |
||
Vorig | Terug naar dagboek | Volgend |