Voilà, hier zijn we dan terug. Na enkele dagen van volslagen wind- of moet ik schrijfstilte zeggen ?
Het verblijf in de gite van Huguette Laurent, Avenue du Port 33 te 17400 St.Jean heeft ons allemaal deugd gedaan. Drie dagen rust ! Geen stafkaarten, geen bottines, geen rugzak, geen stappen. Alleen rust. En 't heeft deugd gedaan aan alle spieren. Er staan nu 820 km op de teller. Nog enkele dagen en ik ben in Bordeaux, het middelpunt van de reis.
Maar vandaag zondag verliet ik waarschijnlijk voor het laatst mijn Vlaamse thuisfronters. Marieken, Anneken, Geert : bedankt voor het bezoek.
Na het afscheid van zowel de Vlamingen als de Fransen (Huguette, Mammi en Pappi) vertrok ik vrij laat (9.00 uur) voor een tocht van zowat 35 km naar Saintes. De rugzak, met verse klederen, weegt loodzwaar. De eerste 10 km gaan vrij vlot maar om 11 uur bel ik naar ons Marieken om te zien of ze nog niet vertrokken zijn. Misschien kan ze wat teveel aan gewicht opnieuw meenemen. Maar helaas, ze zijn al de péage voorbij. Ik zeg dan dat terugkeren geen zin heeft, en dat ze mogen verder rijden. Ondertussen heb ik de hoofdweg verlaten en mij de uitgepaalde camino opgeschoten in La Sablière. De dorpjes worden steeds kleiner en precies ouder. Om 13.00 uur stop ik aan een bushokje (je zou deze hokjes mijn middagrestaurantjes kunnen noemen) in het dorpje Juicq. De verse sandwiches worden opgegeten, en ik leg de GSM nog eens op. Direct krijg ik een bericht om naar Marieken te bellen. Ze hebben zich toch omgedraaid en toeren al een tijdje in de streek rond. Maar op die kleine paadjes ben ik niet te vinden uiteraard. Ik geef mijn coördinaten door en na een kwartier staan ze bij mij. Marieken kon het niet over haar hart krijgen om me nog 1300 km die te zware rugzak te laten meesleuren. Klederen meegeven heeft weinig zin. Dus wordt de 1,5 kg wegende slaapzak meegegeven. Niet veel, maar voldoende om het wat dragelijker te maken. Op mijn verdere tocht zullen oude, vuile spullen worden gedumpt. Ik wil de bergen over met een rugzak van 10 kg.
In Saintes kon ik slapen in de "gîte des pèlerins" van de Saint Euthrope-parochie. Voor twee pelgrims (een Bretoense velo-pelgrim en ik) waren er vier op leeftijd zijnde dames om ons te verwelkomen. We kregen zelfs een pint, en eten. De gîte is een ongebruikt gedeelte van de kerk (uit de 11de en 15de  eeuw). Maar wat zullen de klokken doen ?

 Frank