Na een goede nachtrust vertrekken de vier voor een echt onaangename tocht door de meseta. Tot het volgende dorp, Calzadilla de la Cueza, moeten we 18 km op loodrechte grindwegen door deze grootse graanvlaktes wandelen. De Hollanders moeten zich hier thuis wanen. Zo plat ! In juli, als de oogst binnen is, kan men hier temperaturen tot 40 graden hebben. Wij hebben geluk. Het is amper 20 graden, bewolkt en een frisse NO-wind brengt verkoeling.
Jean zet zich aan kop en trekt goed door. Ik kom naast hem lopen. Hij vertelt me dat hij denkt toch Santiago te bereiken. Na enkele dagen twijfel, een hele omwenteling in zijn attitude.
Het landschap, de meseta, is niet echt eentonig, maar je ziet mijlenver en de kilometers schijnen langer te zijn. Dus aan een stevig tempo moeten we er doortrekken. In Calzaldilla besluiten we nog enkele km verder te stappen om zo de volgende dagen wat voorsprong te hebben. Tot in Ledigos, 6 km verder ! Daar vinden we een afgeleefde refuge voor 50 pelgrims. Het dorp zelf telt nog geen 200 inwoners, maar bezit wel een café. En dit is meteen het enige interessante aan dit dorp.
´s Avonds drinken we er een "El Magno", en dat zullen we morgen moeten uitzweten.

Frank