Maandag 28 april

Na een verwikkende douche bij Pierre en Nicole Guy, word ik om 7.15 uur aan de ontbijttafel verwacht. Opnieuw moet ik mij volproppen van mijn gastgezin. Brood, kaas, fruit, yoghurt en honing van de streek, van koolzaadbloempjes. Vraag me niet de Franse benaming. Wat ik wel weet is dat het een geprononcieerde “miel” is. Pierre vraagt me welke weg ik zal nemen vandaag. De D950 naar Melle, toch zo’n 30 km. Maar Pierre kent een aangenamere weg, langs binnenwegen naar Saint-Sauvent. En....hij heeft gelijk gekregen. Ik wandel door het uitgestrekte loofboombos van Saint-Sauvent. In dit dorp heb ik geluk op maandagvoormiddag inkopen te kunnen doen. Normaal is maandag in Frankrijk de sluitingsdag. Mijn inkopen bestaan uit : twee bananen, twee appels, een pak tarwemeelkoeken, een stuk cervelaworst van 300 gram en een klein flesje Cognac. Een mens wil ’s avonds wel eens een slokje na een dagtaak van acht uur marcheren. De kronkelende wegen slingeren verder, en waar een paar huizen samen staan, krijgen ze een “gemeentenaam”, zoals Annemarie, La Marzelle, Jassay, Mellier,... Zelfs eenzame boerderijen krijgen een naam die steeds eindigen op –iere ; la Martiniere, la Litiere, la Brochetiere,.... Ik loop door de “Rue des Pelerins” in Chenay. 12.00 uur, dus tijd om mijn cervela aan te snijden. Het Waldkornbrood in Montlouis aangekocht op 22 april, is ondertussen toast geworden, zonder broodrooster ! Maar ’t is nog lekker, krokant en smaakvol. De eerste banaan en appel gaan er ook in. De hielen worden nog eens bewerkt met de gel en voelen al minder pijnlijk aan. Ik volg daarna de D950 tot in Sepvret en schiet me dan de GR.655 op tot in Melle. Prachtige kleine veldwegen. Soms zelfs holle wegen die me toch iet of wat bescherming geven tegen de harde wind die na de middag is komen opzetten.
In Melle word ik goed ontvangen door Isabelle van het toeristenbureau. Ik krijg de stempel van de Saint-Hilaire-kerk en vooral de toelating om in de gite d’etape te overnachten aan 5 Euro. Er kunnen daar 9 mensen overnachten. Ik verblijf er samen met een jonge Bretoense familie (foto). Ze zijn hier opzoek naar een nieuwe woonst. De vader heeft hier te Melle werk gevonden en ze hopen hier iets te vinden tijdens de vier dagen dat ze in deze gite kunnen verblijven. Maar het is geen gemakkelijke opdracht. Vooral Britten kopen hier woningen op.
Melle is zo’n typisch klein en gezellig dorpje : vier kerken, een oud justitiepalies, moderne “Halles” en een bloemen- en bomenpad tot stand gebracht in samenwerking met onderzoekscentrum te Melle. Ja...Melle bij Gent ! Dit pad is echt de moeite waard om volgen. ’s Avonds eet ik ongeveer hetzelfde als ’s middags, op een lekkere kop warme koffie na en een flesje rode wijn die de Bretoense familie mij cadeau deed. Toffe bende. Frank
Vorig	Terug naar dagboek	Volgend