| Tegen
goed 8 uur zitten we met zijn allen aan de ontbijttafel. Heerlijk
Belgisch brood, met vlees, kaas, choco, een gekookt eitje en Vlaamse
koffie ! Net iets anders dan de ontbijten van de voorbije weken. Na de opruiming van de gîte gaan we onze poef betalen, maar Claude en Ann Marie staan erop dat we nog een kop koffie drinken bij hen thuis. Claude schenkt met enige Bourgondische trots ons zelfs een flinke scheut "Poire" uit. 45° om 10 uur ! Maar dat Erik zijn Poirke in de koffie wil, had Claude nog nooit gezien. Na enkele obligatoire foto's en een hartelijk vaarwel, krijg ik van Ann Marie nog een takje "Rameau" (palm) voor op mijn hoed. Dit zal je beschermen, fluistert ze zacht, en geeft me nog een zoen en een goeie knuffel. |
|
|
Via het kasteel van Chambord, waar de chefs niet konden weerstaan aan
het inkopen van enkele plaatselijke specialiteiten, komen we rond de
middag in Blois aan. In een restaurantje onder het "Chateau
Royale" wordt onze Paasmenu verorberd. De Sint-Nicolaskerk en de
kathedraal worden bezocht. Hier vinden we opnieuw de boodschap van
Prutskes ouders: Johan & Marijke. (Nogmaals bedankt hé).
|
 |
|
Er wordt zelfs een korte koetsrit door Blois gemaakt en naarmate de
namiddag vordert, word ik steeds stiller. Het valt Chrisje op. Maar ik
zeg dat ik inweze "ne stille" ben. De chefs brengen mij naar
de jeugdherberg "Les Grouëts". Het afscheid doet, na een
verrukkelijk weekend, me te veel. Tranen kan ik niet bedwingen. Als de
Toyota van Raf de bocht om is, ben ik opnieuw alleen..... 's Avonds drink ik nog een kop koffie bij het schrijven van mijn dagboek. Twee Engelstalige meisjes spelen een spelletje schaak. Ik vraag of ik mag kijken. De éne leert de andere. De oudste Australische, die in Dublin in een hospitaal werkte, vraagt of ik haar wil helpen. En ik help graag. We winnen. En...nog eens. Dan vindt Sara, de jongste Australische, het welletjes. Ook een Franse leraar uit Strasbourg komt een mondje meepraten. Opnieuw een internationaal gezelschap hier in Blois. Iets na 21.00 uur duik ik in bed. 't Worden morgen opnieuw 32 eenzame kilometers. Frank |
|
