| Na een stevig ontbijt al om 7.45 uur de baan op. En opnieuw....'t is niet te geloven : mijne linkerkant wringt opnieuw tegen. En het doet serieus zeer. Na een kwartier stop ik en denk 'Ik keer terug en neem de trein naar Orléans'. .... 't Is gelukkig bij die gedachte gebleven en na goed 15 minuten voel ik niets meer. Nog geen 8.30 uur en een wit Renaultje komt naast me rijden. Een Franse boer die zegt dat zijn vader vorige jaar ook de camino deed. Hij zal er naartoe rijden en ik moet bij hem een kop koffie gaan drinken. De Franse boer zijn moeder is afkomstig van Poelkapelle, en is na de oorlog hier met een Fransman (zijn vader dus) getrouwd. Hij rijdt haastig door.... |  |
|
Vanaf dan maal ik er de kilometers door. Ik haal een gemiddelde van
bijna 6 km/uur. En da's niet weinig met zo' bult van 15 kg op je rug. Iets voor Les Chapelles komt dus de vader van de Franse boer aangereden. Hij begroet me op een Zuidamerikaanse manier : een stevige abrazzo. Olivier Thomas neemt me mee naar zijn huis enkele honderden meters verder. In zijn tuin staat een paaltje (zie foto) met de Sint-Jacobswegwijzer met daaronder het aantal km : 1600. Meneer Thomas (nu 80 jaar, zie foto)) deed net dezelfde route als ikzelf onderneem en heeft me, tijdens de koffiebreak, nog zeer nuttige informatie gegeven. Pracht van een kerel. Hij deed de route als bedank voor zijn goede leven en de gezondheid van zijn nageslacht. We nemen afscheid maar hij wandelt nog een kilometertje mee, tot aan de rand van het "Foret Dominale d'Orléans". 'k Heb zijn adreskaartje gekregen en beloof hem vanuit Compostela een postkaart te sturen. |
 |
|
Hoe langer ik nu stap, des te beter gaat het met de benen. En in een
goed tempo, haal ik reeds om 14.30 uur Orléans. De Auberge opgezocht,
en ondanks er geen plaats meer was, toch nog een kamertje gekregen.
Enkel en alleen omdat ik lid was van de Jeugdherberg-centrale. Ik had dus nog ruim de tijd om de stad in te trekken. Maar kuieren door de stad zijn ook extra kilometers en die kunnen misschien morgen doorwegen. Ik ga nu rap terug en ga pitten. Tot wederhoren. PS.: Toen ik vertrok woog ik precies 76 kg. Bij Pierre en Agnes had ik de kans om mij te wegen. Schrok wel even toen het getal van 72.1 tevoorschijn kwam. Dus....dames, een goede vermageringskuur is de camino doen. Misschien kan wel in 't Hoeksken of in 't Patronaat een wedstrijd organiseren. Hoeveel weegt Frank bij zijn terugkomst. Inleg 1 EURO. Winst = de helft van de volledige inzet. Tweede helft is voor het goede doel. Wie is geïnteresseerd ? Frank |
|
