Gisteren
kon ik tot 21.00 uur mijn dagboek bijhouden, maar daarna werd het te
donker en ik probeer mij te nestelen op de oude brancard. Er zijn geen
lakens, geen hoofdkussens, maar wel drie ABL-dekens. Eén rol ik op als
hoofdkussen, het tweede wordt mijn onderlaken, het derde dient als
dekbed. Maar ABL-dekens zijn ruw en ik maar niet de juiste slaaphouding
vinden. Ik kon wel mijn slaapzak nemen maar die is niet breed genoeg. Ik
ben namelijk een buikslaper, met de benen open ! Ons Marieken kan
getuigen dat ik nogal vrij veel plaats inneem.
Het wordt 10,11,12,1,2 zelf 3 uur. Nog geen oog dichtgedaan. Niet alleen
door het bed. Toury ligt dus aan de drukke treinlijn Parijs - Orléans -
Bordeaux. Elke 10 min een trein. Ook de kerkklokken houden mij wakker.
Hier slaan ze niet éénmaal het uur, maar tweemaal. Middernacht was dus
goed voor 24 bimbamboms.
|
Om 6 uur is de maat vol. In het schemerdonker
maak ik het ontbijt klaar : 2 Jef-sandwiches, 5 Parijse vijgen, 1
banaan, 2 blokjes smeerkaas en een mok koffie gemaakt op het
Esbitbrandertje dat prima werkt.
|
|
Om 7 uur verlaat ik Toury na eerst de Franse WC te hebben uitgetest.
Daar is ook nogal wat concentratie en behendigheid voor nodig. En 't is
tevens een prima stretchoefening voor de stijve benen. Met moeite raak
ik recht en ben weg.
Net
als de vorige dagen wil de linker bipsspier niet mee. Maar ik bijt door
en na 1 uur gaat het beter. Opnieuw passeren er levensloze dorpjes :
Poinville, Santilly, Dambord. Hier is echt nog hoop voor mislukte
Vlaamse politici die burgemeester willen worden. Elk dorp in Frankrijk,
hoe klein ook, heeft zijn burgemeester. Zo is die van Poinville verkozen
met 47 stemmen op 116. Dus...meneer Filip De Winter,...haast u hierheen
zodat wij van u verlost zijn. Leg het hier eens uit aan de hardwerkende
boeren van de Loiret. Ze zullen u graag zien komen.
In Dambord neemt ik de lunch, en da's juist hetzelfde als het ontbijt.
Een wagen stopt. Een man stapt uit en komt me de hand schudden. Heb je
niets nodig ? Ik ben de burgemeester. Geen water ? Toilet ? Nee...ik heb
niets nodig en zeker geen Frans toilet ! Hij weg en ik eveneens,
richting Artenay. Mijn weg loop door immense mais- en "blé
dune"-velden, die geprangd liggen tussen die verdomde N.20 en de
"Aquitaine", de snelweg naar het zuiden. De boeren besproeien
overmatig hun velden, en dit wil zeggen dat we de volgende dagen geen
regen moeten verwachten. 't Is ondertussen ook al een flinke 20°C. |
In Artenay steek ik de N.20 over. Na 17 dagen stappen (eigenlijk zonder
rustdag) ben ik echt moe. Ik passeer een **-hotel aan 40 EUR. Ik stap
verder het centrum binnen en kom op het dorpsplein. Hotel de la Fontaine
biedt een kamer met douche aan voor 26 EUR. Doenbaar, dus wordt er
gereserveerd.
Na een goede douche, kruip ik reeds om 14.00 uur in bed. Geslapen tot
16.00 uur. En dan rap om mijn stempeltje + een stadsplannetje. Er is in
Artenay een museum voor archeologie en paleontologie van de streek. Elke
dag open...juist...behalve de dinsdag. Dan maar naar de prachtig
gerestaureerde kerk uit de XII° eeuw. Binnenin word ik begeesterd door
de klaarheid, de netheid en de soberheid. De moeite waard. Daarna
slenter ik nog wat door de stad, die niet groter is dan Mere zelf. Terug
in het hotel wordt het dagboek bijgehouden in aanwezigheid van een
blonde Pelforth.
Die avond heb ik eens lekker gegeten in het restaurant van het hotel. Ik
was duidelijk toe aan een flinke hap. Het flesje wijn (huiswijn)
smaakte. Morgen wordt het een stevige tocht door de groene long van mijn
tweede grote stad. Door het "Grand Massif d'Orleans". Morgen
ligt dus de stad van Jeanne d'Arc aan mijn voeten. Al mocht het voor mij
Jeanne d'Arc zelve wezen !
't Gaat jullie goed in 't leven en hoop voor mezelf op goede voeten,
benen, schouders en...een goede moreel. |
Kerk
Artenay
Hotel de la Fontaine
|