Zeer goed geslapen. Om 21 uur lag ik al onder dat ene deken. De verwarming op het maximum gezet om sokken te drogen. Omdat er geen hoofdkussen was, diende opnieuw de Goretexvest en de fleece hiervoor. Rond 6 u in de morgen werd ik gewekt door de vogels en een stel jonge eenden die kwaakten alsof ze vermoord werden.
Een goede douche, een banaan en een sterke kop koffie waren voldoende om me reeds om 7 u in gang te trekken. De lucht was helderblauw, geen wolk aan de hemel, maar toch was het koud, amper 6 °C.  De eerste 11 km waren opnieuw een rechte weg. De zon wierp haar eerste stralen door de eikenbossen, en haar eerste warmte deed de nachtelijke dauw verdampen. Als sigarenrook steeg de dauw in dikke slierten naar de boomtoppen, alwaar de vogels hun mooiste ochtendlied ten beste gaven. Zo vroeg, dus nog geen verkeer. Mijn boudron (pelgrimsstaf) gebruikte ik zelfs niet, om het wonderlijk gezang van de vogels niet te verstoren. een magische morgen, alleen, maar met de geluiden van de Landes, die me meenamen in hun bijna geruisloze rust.
Na zowat 12 km zijn er zowaar enkele bochten in het traject. Ik kom in de duo-gemeente Belin-Beliet. 't Doet mij een beetje aan Erpe-Mere denken. Beide dorpen hebben mooie 11de-eeuwse kerkjes. In het laatste dorp, Beliet, stap ik de kerk in, en neem wat rust. De père neemt er net de biecht af. 'k Zou ook wel willen biechten, maar da's al zo moeilijk in 't Vlaams, laat staan in 't Frans. Als ik na een kwartiertje de kerk verlaat, knikt de père heel tevreden. Een pelgrim bad voor enkele minuten in zijn kerk. Beleefd buig ik het hoofd voor hem. Maar net als op zondagmorgen te Mere, stap ik ook hier na de mis, het café binnen. 'k Ben dan wel alleen, 'k moet er geen rondje geven en 't is nu koffie i.p.v. een Hoegaarden.
De bazin Christiane ziet direct dat ik een pelgrim ben en haalt haar gastenboek. Of ik er iets wil in schrijven ? Natuurlijk ! Ze zijn hier in de "Relais d'Alienor" een refuge aan het afwerken. Tegen de zomer hopen ze er klaar mee te zijn.
Op een 5 km voor Le Muret komen de A63 en de N10 samen. Gelukkig kan ik  links een bospad volgen tot mijn volgende slaapplaats.  Er is dan wel geen gite, maar een goedkoop hotel "Le Caravanier".

Op 500 meter voor dit hotel, hoor ik plots een "Bonjour". Een velo + aanhangwagentje-pelgrim spreekt me aan. En...'t is mijn eerste Vlaming : Dimitri Ornelis uit Gent.( Dimi voor de vrienden !). In de bar van het hotel drinken we samen een pint. Na meer dan 1000 km doet het goed eens Vlaams te spreken. Dimi kent me van de TV-uitzending en van de website. Zijn bedoeling was om me echt te ontmoeten op zijn tocht. 

Alleen door het feit dat hij zich 's morgens misreed, komt hij me nu hier in Le Muret tegen. 
Toeval ? 'k Geloof er niet in !
Dimi is "ne wijzen", zoals ze in 't Gents zeggen. Hij vertrok op 20 april en wil er één jaar tussenuit. Na Compostela trekt hij verder naar Marokko. Ne goeie gast ! Hij is pas 27 en wil er nu reeds een jaartje uit. Onze huidige maatschappij eet ons soms letterlijk op. En er is zoveel anders te beleven. Dimi...'t gaat je nog goed op jouw tocht. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. Geloof enkel in jezelf, en ooit maak je wel de goede keuze. Dimitri weg en ik installeer me in kamer 5. Een douche. Het dagboek. Rusten. 

Mijn eerste Vlaming, Dimi Ornelis, uit Gent. 
Nu in Le Muret.

Philip uit Brest die op zijn Solex-fiets al van Santiago komt. Hij reed al 3100 km. Samen gegeten. Hell of a guy ! Hij verloor ook zijn zoon, 2 jaar geleden. Gaf me nog goede tips.