| Aja...gisteren
bij het binnenstappen van Sarcelles, zag ik in de verte de Eifeltoren.
Mijn eerste grote overwonnen stad lag letterlijk aan mijn voeten. Door de extra-inspanning van gisteren, was het vandaag eigenlijk maar een korte etappe, slechts 20 km. Kort na de middag was ik dus reeds in het centrum van Parijs. Een wandelkaart kopen was geen overbodige luxe. De "Place de la Republique" met haar eindeloze toekomende straten heeft me heel wat tijd gekost. |
|
|
|
Maar dan toch eindelijk de
Jeugdherberg Jules Ferry gevonden. (Marieken, die man wist nog dat jij
gisteren probeerde te reserveren !!) Maar er was nog plaats genoeg. Op
een kamer van vier. 'k Zal zien wat dat wordt ?!
Foto: 78-jarige Spaanse dame, op rondreis door Frankrijk met haar kleindochter. Genomen in jeugdherberg Jules Ferry. |
| Normaal had ik om mijn stempeltje moeten gaan naar de Sacré Cœur, maar ik had geen goesting om in de namiddag terug te keren naar het noorden. Ik heb nu twee stempels: ééntje van de kerk van Saint-Laurent, en ééntje van de kathedraal van Notre-Dame-de-Paris ! | |
|
Maar als ik op de
"Petit Pont" naar de cité sta, hoor ik ineens Nederlands
klappen. Spontaan roep ik : "Dat doet deugd nog eens Nederlands te
horen !" Die mensen draaien zich om en ....'t zijn d'er begot van
Mere, uit de Sint-Bavoweg !!! Sorry bezoekers vanop de Petit Pont, maar
ik weet hoe jullie noemen, maar de naam ontsnapt mij. (Foto volgt ook
later !!). Het was dus de familie De Pauw!Met andere woorden....de Merenaars zijn dus echt wereldburgers en komen
elkaar overal tegen !!! foto: familie De Pauw aan de achterzijde van de Nôtre-Dame te Parijs. |
|
|
De namiddag heb ik opgevuld met in de straten van Parijs te flaneren,
maar ik moet wel zeggen dat ik me toen wel echt eenzaam voelde. Die
wriemelende massa wandelaars, die eindeloze ketting auto's,
vrachtwagens, bussen, taxi's, en.....wilde brommerkens ! Niet te geloven
wat deze laatste groep allemaal doet om de vorige groepen te vermijden.
Waaghalzerij ten top !
Morgen wil ik zo rap mogelijk uit deze stad verdwijnen richting Arpajon. Opnieuw een jeugdherherg en daarna kom ik eindelijk op de langverwachte "Camino Frances". Parijs is niet de stad om alleen in te zijn. (Marieken...we komen er samen nog eens naar terug !) Vrienden, het gaat goed met mij en ik heb er echt zin in. Gedenk mij in uw gebeden, want ik zal het zeker en vast nog nodig hebben. De tocht is nog lang, maar de eerste 350 km zitten ertussen wel op. Bedankt voor jullie aandacht ! Maar mag ik er jullie wel nog eens op attent maken dat deze pelgrimstocht tevens een "sponsortocht" is. Spreek familie, vrienden en kennissen aan. Al de inkomsten gaan integraal naar het onderzoek van Prof. Dr. Puers. Meer is te lezen op mijn website onder het item "DOEL". Ultreia. Frank |
|
